Bezoekuur

Naast de deur hing een bel. Naast de bel hing een briefje met een pijl naar de bel en de tekst 'hier bellen', dus ik belde aan. Een meneer deed vrijwel meteen de deur open en ik vertelde dat ik Robina Spaans was en dat ik voor Damien van Luijk kwam en dat ik een gesprek zou hebben om 14.00 met ene Annet.
Het was 14.08, maar dat maakte niks uit. Ik mocht naar binnen en de meneer die zich niet voorstelde zou Annet halen. Rechts van de ingang keek ik door het glas heen en zag een gangpad. En plotseling stond Damien tegenover me. Aan de andere kant van het glas. Hij lachte uitbundig en vroeg hoe het was. Hij had zijn haren geknipt. Ik vond het prachtig. Ik sloeg mijn armen over elkaar, duwde een willekeurige nagel in mijn mond om op te bijten en begon te snikken.

Terwijl de tranen over mijn wangen stroomden kwam Annet aan lopen. Het was een vrouw van middelbare leeftijd, met een kort rood 'lekker gek' kapsel en een blouse van goedkope stof. Ze stak haar hand uit en zei dat zij Annet was. Ik veegde een traan weg en omdat ik overmand was door het feit dat ik Damien voor het eerst in twee weken tijd zag sloeg mijn stem over toen ik vertelde dat ik Robina was. Ze verzekerde me van het feit dat ik hem 'na het kennismakingsgesprek' zou mogen zien en nam mij en de koffer apart in een klein kamertje.
Annet vroeg of ik thee of koffie of chocolademelk wilde drinken en ik kreeg een kopje gesierd door een bloemenpatroon, met slappe automaatkoffie.

We begonnen te praten. Annet vroeg of ik op school zat, of ik een goed contact had met mijn ouders. Annet vroeg veel. Ik praatte en toen we ineens twintig minuten verder waren was de automaatkoffie afgekoeld en goot ik het maar snel in mijn keel, om niet onbeleefd over te komen en zo weinig mogelijk van de smaak op te nemen. Annet was er van overtuigd dat ik geen slechte invloed op Damien had en ze het contact 'toch niet konden verbieden aangezien hij al zo snel op vrije voeten is', dus ging ze Damien halen.

Het was fijn om hem weer te zien en vooral om in elkaars armen te vallen. Hij had een wit hemd aan waardoor de zachte huid van zijn armen goed voelbaar was omdat ik ook nogal zomers gekleed was. We hielden elkaar vast terwijl ik uiteraard weer huilde. Ik zei dat zijn nieuwe kapsel prachtig was.