alleen op de wereld

Soms is ie ongelukkig, ontzettend ongelukkig.
Soms is ie ongelukkig, dan sterft ie van verdriet.

Dat geloof ik best, want voor een eend had onze jeugdvriend Alfred nogal veel menselijke trekjes. Aangezien ook ik een mens ben voel ik me soms precies hetzelfde.
Meneer Jodokus had het geluk dat hij de trotse eigenaar was van een paar vliezen waarmee hij weg kon zwemmen en een paar vleugels waarmee hij weg kon vliegen. Dat heb ik helaas niet, anders had ik natuurlijk al dagen geleden een aanloop genomen en was ik uit het raam gesprongen vanuit de vierde etage van het appartementencomplex waar ik op dit moment woon. Nu kan dat niet want dan val ik te pletter en laat ik een hoop rotzooi achter op het trottoir en dan worden alle buren weer boos op me omdat ik zoveel geluidsoverlast veroorzaak.

Misschien zou alles wel makkelijker en beter zijn als ik het leven van Alfred zou mogen overnemen. Gewoon die achternaam over het hoofd zien want als je gepest wordt omdat je Kwak heet stuur je gewoon je mollenvader op de pestkoppen af, die ze één voor één de hersenen in slaat met een schep.

Helaas kan dat niet en blijf ik gewoon Robina tot ik sterf van verdriet.