Het is koud. Herfst. Ik zit op een koud stenen bankje dat zich voor de school bevind. Mijn vingers houden een pen vast terwijl ze krampachtig woorden proberen te vormen op het papiertje dat ik op mijn schoot heb gelegd. Deze woorden beginnen langzaamaan zinnen te vormen. Zinnen die ik niet met plezier schrijf, en dat is niet gebruikelijk, gezien ik normaal gesproken met veel liefde elke soort van papier vol kalk met inkt. Het liefst zijn het korte poëtische notities of gezegdes. Langere stukken publiceer ik op mijn weblog.
Deze gaan meestal (lees: altijd) over gebeurtenissen die ik in mijn leven mee maak, indrukken die ik van mensen in mijn omgeving krijg of andere onzin. Gezien het feit dat ik gewoonlijk uitsluitend positieve reacties krijg zou er in principe geen probleem moeten zijn. Helaas is dat er wel. Terwijl andere scholieren langs me lopen concentreer ik me op het papiertje dat altijd nog op mijn schoot ligt en vul de witte leegte op met schaamte en schuldgevoel. Ik schrijf namelijk een excuusbrief.
De brief is aan mijn lerares van het vak Digitaal gericht. Een aantal weken terug heb ik, op deze website, een artikel geschreven dat over de persoon in kwestie ging. Deze is ondertussen verwijderd, gezien het feit dat een medeleerling me bij wijze van spreken heeft verlinkt en het artikel aan het personeel van de school heeft laten lezen. Dit is geen goede zaak als je je bedenkt dat het artikel een kwetsende inhoud bevatte met betrekking tot de lerares, wiens naam uitgebreid vermeld stond bij het artikel.
Jammer, aangezien het een goed artikel was. Tevens is het niet prettig dat de schoolleiding nu heeft genoten van verhalen over mijn liefdesverdriet en hoe ik Steven's bed onderkotste. Daarnaast is het jammer aangezien ik nu de les niet in mag en ik een slechte reputatie heb voor de rest van het schooljaar. Ik zou de persoon die mij "verraden" heeft hartelijk bedanken als ik niet geschorst zou zijn. Het voorval levert me immers veel publicatie en nieuwe lezers op. Overigens heb ik een nieuw onderwerp om over te schrijven.
dinsdag 27 oktober 2009
Problemen
door: robina ophelia johanna spaans op 22:54