Nou dat is het dus niet echt, want vandaag begon alle ellende weer opnieuw. In een slaapdronken roes wandelde ik de deur uit en werd door de drukte in het openbaar vervoer herinnerd aan mijn diep gekoesterde haat voor laatstgenoemde. Nederland vertrok massaal in de ochtendspits om zich in de richting der werkvloer te begeven. Of in mijn geval nog veel erger: school.
A - 'Hey, hoe was je vakantie? '
B - 'Ja kort, en de jouwe?'
A - 'Haha. Mijn vakantie was leuk.'
B - 'Ja.'
A - 'Nog de beste wensen he.'
B - 'Insgelijks.'
Het leed is ondraaglijk.
Wie trakteert me op koffie?
