Dood

Ik herinner me nog dat ik een klein meisje was. Samen met mijn moeder woonde ik in Schotelcity in Amsterdam. Ons huisje had een kleine woonkamer, en in die kamer bevond zich een enorme hoeveelheid cd's. Het grootste gedeelte daarvan bestond uit cd's van Michael Jackson.

Ik vond Michael Jackson vervelend. Mijn moeder draaide het regelmatig. Daarnaast werd The Earth Song dagelijks op tv uitgezonden. In deze clip stierven er olifanten, en dat vond ik zielig. En eng.
Op een dag had mijn moeder een nieuwe cd aangeschaft. Een dubbelalbum. Van Michael. Toen mijn moeder aan het werk was en ik opgescheept zat met de oppas, besloot ik om de cd weg te gooien. De oppas merkte niks, die was immers druk bezig om onze telefoonrekening met tientallen guldens te verhogen.

Na twee dagen vroeg mama of ik de cd had gezien. Van jongs af aan had ze me geleerd dat mijn neus groen werd wanneer ik een leugen vertelde, dus ik kon er niet onderuit. "Ja", zei ik. "In de vuilnisbak".
Helaas had onze lieftallige oppas het vuilnis ondertussen buiten gezet. De cd is nooit meer boven water gekomen.

De rode cijfers op de wekker wijzen me erop dat het vijf uur is. 's Ochtends. Ik trek de stekker uit het stopcontact zodat het snerpende geluid stopt. Ik stap uit bed, en met een sigaret in mijn trillende hand geklemd zet ik de laptop aan.

Twitter staat vol met berichtjes over de dood van Michael Jackson. Ik ga er van uit dat het een hoax is.
Maar GeenStijl zegt hetzelfde. Podiuminfo en Spitsnieuws ook. Nu.nl past ook in deze opsomming. Ik ben te moe om het te realiseren. Maar wanneer ik anderhalf uur later in de trein stap en de voorpagina van Metro bekijk, kan ik er niet meer onderuit. Michael Jackson is afgelopen nacht overleden. Hij is dood.

Misschien is het wel goed zo. Geen B-sterretjes meer die hem van pedofilie beschuldigen, geen schuldeisers meer. Maar ook geen vijftig concerten in Engeland. Ook laat hij miljoenen gebroken fans achter.
Gelukkig leeft hij, uiteraard, nog steeds voort als een held.
Nu heeft hij deze heldenstatus nog dubbel en dwars bevestigd en is hij een waardige opvolger in het rijtje van Bob Marley, Marilyn Monroe, Jim Morrison, Biggie, Tupac, the list goes on. Ian Curtis hoort er ook tussen, als je het mij vraagt. In elk geval: dood zijn maakt niks uit. Het zorgt ervoor dat ontzettend veel mensen met liefde en verdriet aan je terugdenken.

Helaas ben ik nog steeds de koppige en naïeve kleuter die ik vroeger was. Ik besluit om niet meer verder te lezen. Op Amsterdam Sloterdijk stap ik uit en loop naar de dichtstbijzijnde vuilnisbak. De krant ondergaat hetzelfde lot als de cd van MJ, twaalf jaar geleden.