Snorretje

Zoals waarschijnlijk al bekend is ben ik een aantal weken terug bij de lieftallige Nina ingetrokken. Ze heeft een huisje in de Spaarndammerbuurt op één hoog samen met haar vriend Oran en twee katten, deze heten Noa en Snorretje. Noa is een vrij jonge kat, zwart met enkele witte vlekjes. Snorretje is volledig oranje en zeventien jaar oud. Hij is, net als ik, nog niet zolang in huis. Hij is hartstikke lief, maar gezien het feit dat Noa een diepe haat voor hem koestert en hij continu loopt te miauwen is Nina tot het besluit gekomen hem binnenkort weg te doen. Daarnaast moet Snorretje naar de dierenarts, en dit kan Nina met haar karige studenten-inkomen niet betalen.

Snorretje zelf vindt het hier ook niet leuk. Hij kruipt vaak bij me op schoot wanneer ik met een boek op de bank zit, maar de afgelopen anderhalve week is hij op slinkse wijze twee maal ontsnapt via het balkon. Met als resultaat dat Nina briefjes heeft verspreid door de wijk met haar telefoonnummer. Toen ze gisteren gebeld werd door een kale oude sigarenrokende buurman nam ik de telefoon aan en meldde hem dat ik vanmiddag wel even zou langskomen, om de kat op te halen. Opnieuw, want vorige week had Snorretje zijn huis ook als vakantiepand gekozen.

Toen ik een uur later aanklopte bij de buurman lag Snorretje vredig op zijn art deco bank te spinnen. Na een langdradig gesprek waarin ik namens Nina de kat aanbood aan de buurman, pakte ik Snorretje op en liep naar huis. Thuis aangekomen begon Noa zoals gewoonlijk tegen hem te blazen. Ondertussen, een ochtend later, kruipt Snor zoals gewoonlijk weer op mijn schoot, en besluit ik een blog over hem te schrijven.

De buurman nam het aanbod overigens niet aan, dus mocht er een lief potentieel baasje in de zaal aanwezig zijn, laat het me weten!