Blond

Wanneer ik onder de douche vandaan stap loop ik met een bonkend hart in de richting van de spiegel. Vol verwachting doe ik mijn ogen open, die vrijwel direct van teleurstelling hun leden naar beneden slaan. Nadat ik gedurende een uur die stinkende prut op mijn hoofdhuid heb laten intrekken is mijn haar deels wit, deels felroze. Dit betekent dat ik morgen, met mijn haren verborgen onder een circle scarf, in de zanderige drab van sneeuw en uitlaatgassen richting de drogist kan fietsen om opnieuw vijftien euro uit te geven aan waterperoxide.

Het mag nu wel eens ophouden met sneeuwen, want ik heb er niet alleen last van als ik naar buiten wil, ik wil mijn nieuwe schoenen ook wel eens aan.