teeter-tottering between brilliance and insanity


zaterdag 19 december 2009

Sneeuw

Ik werd gewekt door een mateloos vervelende ringtone, gevolgd door een geheven stem met een ietwat geïrriteerde ondertoon die vroeg waar ik was. Ik lag in mijn bed. Maar dat zei ik niet. 'Ik ben mijn kamer aan het opruimen.' Terwijl ik deze woorden uitsprak ontwaakte ik uit mijn slaapdronken roes en realiseerde ik me dat ik mezelf bij deze verraden had. Want mijn kamer opruimen, nota bene om tien uur in de ochtendgloren, dat doe ik natuurlijk niet.

Na het korte telefoongesprek hees ik mezelf met moeite uit bed en bond ik mijn haren vast met een elastiekje. Toen ik het gordijn omhoog rolde besloop mij een euforisch gevoel, dit omdat ik na maandenlang wachten zag dat het had gesneeuwd. Dit betekende automatisch dat ik mezelf toestemming kon geven om de cd van White Lies op te zetten, om vervolgens luidkeels zingend onder de douche te duiken.

Enkele uren later stond ik in de kou op Sloterdijk toen ik tot de ontdekking kwam dat mijn abonnement der openbaar vervoer nog thuis lag. Ik besloot zo snel mogelijk terug te reizen om laatstgenoemde op te halen. Jammergenoeg liep mijn plan de ijzige mist in. Na een straatverkoper van Oxfam Novib of een ander dergelijk doel van me afgeschud te hebben onder het leed dat 'ik ben minderjarig' heet gleed ik uit over het gladde troittor, wierp de levensverbeteraar een verdoemende blik toe en vluchtte ik naar perron 3, om tot de ontdekking te komen dat er 'door weersomstandigheden' geen treinen meer reden.

Sneeuw en andere factoren (RTL Boulevard, medereizigers in het OV die je verschrikt aan kijken wanneer je hoest omdat je verkouden bent en geen Mexicaanse Griep hebt, de mededeling dat je onvoldoende saldo op je rekening hebt wanneer je in de Albert Heijn staat) die je leven tot een mislukking maken zorgen voor een heuse storm aan inspiratie om over te schrijven. De afgelopen weken verliepen uitzonderlijk goed, wat betekent dat ik de komende weken mijn productiviteit wat betreft schrijfwerk weer eens opnieuw leven in ga blazen. Met dank aan de balansmethode, want: what goes around comes around. Nooit gedacht dat ik nog iets aan wiskunde zou hebben. Nee, ook ik zie de logica van mijn conclusie niet in.