Televisie

We zitten dicht tegen elkaar aan in de hoek van een symmetrische rij kussentjes. Steven, David en ik zijn omgeven door volslagen debielen die luid applaudiseren op het commando van de regisseur. Het zijn stijlloze yuppen en enkele dertigers met een hoog 'lekker gek' gehalte wat ze bijvoorbeeld uiten door hun haren roze te verven.
Wanneer de camera's langs ons heen glijden duiken we weg terwijl de rest van het publiek breed glimlacht en in zijn handen klapt.

Ook ik heb het naar mijn zin, en niet omdat ik een mongool ben of omdat ik het leuk vind dat ik wellicht aanstaande donderdagavond op RTL5 verschijn. Ik heb het leuk omdat ik het namelijk altijd uitermate interessant gevonden om lageropgeleiden te bestuderen wanneer zij in hun element verkeren. Wanneer ik om me heen kijk slaat mijn fantasie op hol en zie ik mezelf voor me tijdens een uitzending van National Geographic die over imbecielen gaat. Hieronder vallen verschillende types, variërend van bibliothecaresse tot de vaste klant die je altijd in je plaatselijke snackbar ziet zitten met een frikandel. Kortom: afstammelingen van de familie Tokkie.

In de loop der uren genieten we, terwijl we onderdeel uitmaken van het publiek van Jensen!, van bekende Nederlanders als Patricia Paay, Jaap (uit de Gouden Kooi), de finalisten van Benelux Next Top Model en Frans Duits (een zogeheten volkszanger).
We aanschouwen het spektakel van de televisie en kijken toe wanneer Robert Jensen en zijn onderkinnen worden afgedept en opgemaakt in de break. Tevens klappen we onze handen blauw, want een staande 'dikke keiharde' ovatie is verplicht, aldus de meneer die iets weg heeft van een pad, normaal gesproken niet al te spraakzaam is en altijd een plek op de rode bank bezet houdt.

Wanneer de opnamen zijn afgelopen doen we nog een poging om een foto te nemen met Patricia Paay en verlaten we Hilversum, met blaren op onze handpalmen, en rode wangen van plaatsvervangende schaamte.